Derbiyan Papağanı Özellikleri
Derbiyan papağanı yaşam şekli ve yaşam alanlarının özellikleri hakkında bilgiler.
Hindistan’ın dağlık ve ormanlık alanlarında yaşayan bir papağan türüdür. Ormanların azalmasından ve yasadışı yaban hayvanı ticaretinden dolayı bu türün sayısı azalmıştır. 2011 yılında IUCN tarafından koruma altına alınmıştır. Yetişkin erkek ve dişi farklı gaga renklerine, farklı tüylere sahip oldukları için kolaylıkla ayırt edilirler. 13. Derbiyan Kontu Edward Stanley’in adını almış Lord Derbiyan olarak anılmaktadır.
Derbiyan papağanlarının harika renkleri zekâsı ve ses netliği ve mükemmel konuşmasıyla çok ilgi görürler. Çiğnemeyi çok seven bu papağanlar evcil olarak düşünüldüğünde bir takım önlemler alınması gerektiğini söylemek gerekir. Sosyaldirler, insanlarla iletişim halinde olmayı sever ve fakat utangaçtırlar da. Çok hareketli olduklarından kafes içinde oyuncakları olmalıdır. Kafesi ve kafes içi malzemeleri temiz olmalı. Derbiyan papağanını düzenli banyo aldırmalıdır. Doğada tohum ve meyvelerle beslenen Derbiyan papağanına tohum karışımları ve belli ölçülerde meyveler verilmeli.
Otuz yaşına kadar yaşayabilirler. Dayanıklı ve sağlıklı doğaları, farklı koşullara kolay uyum sağlamasında önemli etkendir. Mekân, sosyal etkileşim ve dengeli, sağlıklı beslenme ihtiyaçları ihmal edilmemeli. İlgisizlik, kirli hava ve ortam, taze olmayan yiyecekler ömrünü kısaltır.
Derbiyan Papağanı, 28-20 cm boyunda, 32 – 33 gr ağırlığındadır. Seksüel açıdan dimorfiktir. Sırt tüyleri yeşil, çizgileri siyah, Mavimsi mor taçları ve gözleri soluk sarıdır. Boğaz, göğüs, karın ve kanat altlarındaki tüyler gri mavi ve lavanta rengindedir. Kuyrukları sarı/yeşildir ve mavi çizgileri vardır. Erkek kuşlarda sarı üst çeneye sahipken, alt çene siyahtır. Dişilerinse gagları tamamen siyahtır.
Olgunluğu erişmemiş Derbiyan papağanının rengi, yetişkinlerden daha mattır. Yavruların, yeşil taçları, turuncu/kırmızı üst ve alt çeneleri, süsenleri koyu renktir ve olgunlaşana kadar bu koyuluk açılmaz.
Derbiyan Papağanlarında Üreme
Üreme mevsimi genellikle bahar ayları Nisan ve Haziran’dır. İki ile üç yaşlarında çiftleşmeye hazır hale gelirler. Çiftleşme ve kuluçka döneminde mahremiyete ihtiyaç duyar. Dişi ağaç oyuklarına iki ile dört yumurta bırakır. Yirmi üç günlük bir kuluçka döneminden sonra yavrular yumurtadan çıkar. Çok iyi ebeveynlerdir. Yavruları kendisi yetiştirmeyi tercih eder bu yüzden yavrulardan ayrılmamalıdırlar.
